هوش مصنوعی: قراری که تو از خود گرفتی، باعث شد تا من از شراب شاداب شوم و به یاد تو بیفتم. این حالت به من دلیگرمی می‌دهد که حتی اگر در بیابان هم باشم، انگار آب می‌آورد و مرا به باغ زندگی می‌برد.

هوش مصنوعی: رنگ باغچه‌ها به خاطر آمدن لاله‌ها به هم ریخت و آنها دیگر خمار نیستند، زیرا لاله با خود شرابی به همراه آورده است.

هوش مصنوعی: از گریه و ناله محبوب فرار کردم و آرامش خود را دوباره یافتم. گلی که باد از من برده بود، دوباره آب و زندگی به دست آورد.

هوش مصنوعی: عشق تو آن‌قدر زیبا و جذاب است که حتی مرگ را بهتر از خواب به نظر می‌آورد و من در شگفتم که این چه نوع جاذبه‌ای است.

هوش مصنوعی: لب تو مرا به سمت بی‌خود شدن می‌کشاند، مثل اینکه اگر از آب بخواهم، شراب بیاوری.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم حسن، این شتاب به کجا می‌رسد، وقتی که پای او از حلقه‌ی گوش تو به رکاب افتاده است.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های طبیعی گل و سبزه صحبت می‌کند و در کنار آن به یک نگرانی اشاره دارد. گویی که زیبایی گل و سبزه در حال محو شدن است و سایه‌ای ناگوار بر روشنی و شادی می‌افکند. این نگرانی می‌تواند نشان‌دهنده تهدیدی باشد که ممکن است بر این زیبایی‌ها سایه افکند و باعث ناراحتی و افسوس شود.