هوش مصنوعی: ما در وضعیتی سخت و ناامید کننده به سر می‌بریم و جز ناله و اندوه چیزی برای ما باقی نمانده است. هر غنچه‌ای که در باغ وجود دارد، مانند بیضه‌ای است که برای بلبل در قفس مانده و نمی‌تواند به زندگی‌اش ادامه دهد.

هوش مصنوعی: شخصی مانند مگس شکرفروش که هر لحظه بر سر خود می‌زند، در نمایش زهر خود غرق شده و این نشان‌دهنده‌ای از شیرینی چیزی است که در بازار ما وجود دارد.

هوش مصنوعی: عشق هیچ گاه کار خود را نیمه نمی‌گذارد و مانند معمار، هر بخشی را با دقت و مهارت تمام می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر دستی بر سر ما بیاید، به خاطر آشفتگی ما، مانند گردی که از دور روی دستار ما بلند می‌شود، مغز ما نیز به هم خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: ما از شدت عشق و وابستگی به خداوند، آن‌قدر ناتوان و بی‌چاره‌ایم که حتی نمی‌توانیم از یک شبنم کوچک هم خودمان را محفوظ کنیم و دیوارهای وجودمان به آسانی خراب می‌شوند.

هوش مصنوعی: یاد زلف زیبای خوبروان، نشانه‌ای از باطن ناپاک است که در دل‌های ما وجود دارد، مانند ناله‌ای که قلم‌زن بر دور کمر ما می‌زند.

هوش مصنوعی: عشق همیشه موجب اندوه و رنج عاشقان می‌شود و در برابر دشمنان، نیروهای ما از فرمانده‌مان شکست خورده‌اند.

هوش مصنوعی: کیست که بتواند از آستانه وارد شود و هند را پشت دیوار ما ببیند، اگر مانند سایه‌ای باشد که در پی ما می‌آید؟

هوش مصنوعی: ما به خاطر عشق با شدت و حرارت، داغی را تحمل کردیم، تا جایی که سرانجام مهر و محبت به ما روی آورد. دیگر از جنون و دیوانگی ما، داستان و سرگذشتی باقی مانده است.