هوش مصنوعی: هر بیتی که ما می‌سراییم، به خاطر عشق و محبت است و به همین دلیل ارزش و بلندای خاصی پیدا می‌کند، مانند کتابی که بر روی طاق بلندی قرار دارد.

هوش مصنوعی: دستِ من که به خاطر کوتاهی‌اش باعثِ ناامیدی‌ام بود، بالاخره به دام تو، مانند شکار غزالی، افتاد.

هوش مصنوعی: از آسیب و صدمه‌ای که فقر می‌تواند به انسان وارد کند، افسوس می‌خورم که خانه‌ام به دلیل مشکلات مالی و ناهنجاری‌ها، تیره و تیره‌تر گشته است.

هوش مصنوعی: ابر بهاری بر سر چشمه آبی که داشت، زخمی ایجاد کرد و باعث شد جوی چمن خشک شود.

هوش مصنوعی: دانه‌ی ما مانند سپند (نوعی گیاه) در هر جایی که صحبت از بارش باران بهاری به میان بیاید، آه و ناله می‌کند.

هوش مصنوعی: زخمی که من سال‌ها بر آن گذراندم، وقتی به سلیم گفتم که این درد به او برسد، او به شوخی و خنده پاسخ داد.