هوش مصنوعی: از دل، غباری بر چشم اشک‌آور می‌نشیند؛ همین کالا و نعمت از سرزمین ویران به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: ای گل، چرا از مرغ چمن می‌پرسی که چرا سوخته است؟ به‌خاطر آتشی است که تو به پا کرده‌ای و بوی کباب از آن برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: به خاطر از دست رفتن کسانی که تشنه بودند، در گوشم صدای گریه‌ای به گوش می‌رسد که مانند آواز آب است.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، شکایت از ما بسیار زیاد خواهد بود و این سؤال پیش می‌آید که خون ما از کجا محاسبه می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی سوار بر اسب می‌شوی، از باغ تا بازار گل، گل‌ها به عنوان همراهت در کنار تو خواهند بود.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث روشن شدن چراغی داغ می‌شود و زخم‌هایی که از تیغ تو می‌خورم، آب را به جوی می‌آورد.

هوش مصنوعی: درمان غم و درد دل ما فقط از توست، ای ساقی، که از دست‌های تو بوی خوش گل‌گاوزبان می‌آید.

هوش مصنوعی: از شوق مرگ، به گونه‌ای خوشحالم که دیگر ملال و ناراحتی را نمی‌شناسم، زیرا کسی که خوابش می‌آید، دیگر به هوش نیست و نمی‌تواند احساسات را درک کند.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای دربارهٔ توبه‌ات می‌دانم که خودت را با نوشیدن شراب در حال فریب دیگران نشان می‌دهی.