هوش مصنوعی: چشم من قادر نیست زیبایی تو را تحمل کند و غنچه‌ام بدون لطف و نوازش نسیم بهار نمی‌خندد.

هوش مصنوعی: من تحت فشار و سختی‌هایی هستم که هیچ دانه‌ای زیر سنگ آسیا چنین فشاری را تحمل نمی‌کند.

هوش مصنوعی: بهار فرارسیده و در باغ، زاهد در حال نوشیدن شراب است. چرا او نباید این کار را انجام دهد؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از محلهٔ او به بهشت نمی‌رود، مانند قلمی که نمی‌تواند پا بگذارد.

هوش مصنوعی: من خود را تحت حمایت موجودی قرار داده‌ام که مانند پرنده‌ای بزرگ و قدرتمند، مرا از خطرات دور نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: به بیگانگان با احترام و مهربانی رفتار کنیم، چون کسی که نزدیک‌تر است، ممکن است قدر و ارزش آشناییش را نداشته باشد.