هوش مصنوعی: عاشقانی که اشک‌هایشان از چشمانشان سرازیر می‌شود، بسیار زیبا هستند. مانند گل لاله که بر اثر درد و داغی که در دل دارند، اشک می‌ریزند. این تجلی احساس عشق و غم در وجود آنان نشان‌دهنده‌ی عمق عشق و رنجی است که تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر بتوان به زاهد جام می داد، پس پس از مرگش ظلم است که حتی کسی جرعه‌ای بر خاک او نریزد.

هوش مصنوعی: من همچون دشت سوزانی هستم که از خشکی، آتش به جانش افتاده و مثل شبنم، ذرات سوخته‌ای از خاشاکش به زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: بیا ای زاهد، زیرا در جام شرابی وجود دارد که مستان را سیراب می‌کند و هیچ آبی نمی‌تواند مانند آن را فراهم کند.

هوش مصنوعی: اگر عشق به مقابله با جهان برخیزد، چه چیزی برایش دشوار است؟ چرا که می‌تواند ایده‌ای نو و بهتر از آسمان‌ها پدید آورد.

هوش مصنوعی: دل عاشق از عشق و محبت بهره‌ای دارد که وقتی معشوق از دنیا می‌رود، همه افراد به یاد او ناخن‌های خود را می‌چینند و بر خاک او می‌ریزند.

هوش مصنوعی: فصل بهار است و سلیم، تنها کسی که در این گلستان وجود دارد، مگر اینکه گاهی نسیم، تعدادی گل را بر روی خاک او بریزد.