هوش مصنوعی: امشب گل زیبا و شگفت‌انگیز ما رنگ‌های مختلفی داشت و در کنار آن، شراب و پسته‌ای که در تنگ بود، بسیار شادی‌آور و خوشحال‌کننده به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: ساقی با چهره‌اش، آینه‌ای بود که در آن می‌درخشید، و مطرب با نواختن سازش، مثل کسی که با دستش در میان زلف‌ها بازی می‌کند، حال و هوای جشن را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: گلی از زیبایی و حجاب چهره ی لاله‌ها به حالت غنچه در آمده بود و شکر از خنده‌ی لب‌های زیبا به شدت برآشفته بود.

هوش مصنوعی: شخصی که خود را مدعی دوستی من می‌داند، امشب به گونه‌ای رفتار کرد که به نظر می‌رسید به جای صداقت، مانند ستاره‌ای داغ و خطرناک بود.

هوش مصنوعی: هر موجی که از دریا و آشفتگی‌های زندگی بلند می‌شود، وقتی به آن دقت کردم، متوجه شدم که در عمق آن یک نهنگ بزرگ نهفته است.

هوش مصنوعی: هیچ کس به خاطر ترس از مرگ، مرگش را نشان نداده است و تمام لحظات زندگی‌ام مانند روزهای جنگ بوده است.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر بوی تند گل در آن روزگار، شکسته و ناراحت است؛ زمانی که این شیشه، محکم و از سنگ ساخته شده بود.

هوش مصنوعی: زمانی که نگاه تو به زیبایی و ظرافت بیان شد، همه مردم تحت تأثیر آن قرار گرفتند و در آن زمان که وضعیت بر دوستان نزدیک به تو سخت و دشوار بود، همه چیز تغییر کرد.

هوش مصنوعی: موج شراب، به مانند پولکی که در دریا قرار دارد، تا زمانی که خالص و زلال نشده است، ذهن و وجودم را مانند آینه‌ای می‌سازد که زیر زنگ و کثیفی قرار دارد. به این معنا که تا زمانی که پاک نشود، نمی‌تواند روشن و شفافی باشد.