سحاب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شادی و غمم به قدر هم بایستی</p></div>
<div class="m2"><p>یا طاقت من در خور غم بایستی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یا لطف تو افزون ز ستم بایستی</p></div>
<div class="m2"><p>یا جور تو چون رحم تو کم بایستی</p></div></div>

شمارهٔ ۴۰

شادی و غمم به قدر هم بایستی
یا طاقت من در خور غم بایستی
یا لطف تو افزون ز ستم بایستی
یا جور تو چون رحم تو کم بایستی

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که میزان شادی و غم باید به یک اندازه باشد. او یا باید توانایی تحمل غم را داشته باشد، یا محبت و لطف محبوبش باید بیشتر از ستم او باشد، یا اینکه بی‌رحمی او باید کمتر از رحمش باشد. به طور کلی، این ابیات نشان‌دهنده تضاد احساسات و نیاز به تعادل در روابط است.

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹

هوش مصنوعی: شادی و غم من باید به اندازه‌ای با یکدیگر برابر باشند، یا اینکه باید غمم به قدری باشد که من بتوانم آن را تحمل کنم.

شادی و غمم به قدر هم بایستی

یا طاقت من در خور غم بایستی

هوش مصنوعی: یا باید محبت و لطف تو بیشتر از ستمت باشد، یا اینکه ظلم و بی‌رحمی‌ات باید کم‌تر از رحمتت باشد.

یا لطف تو افزون ز ستم بایستی

یا جور تو چون رحم تو کم بایستی

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده