سحاب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلاک به شغل سر تراشی بر من</p></div>
<div class="m2"><p>وز خون سر آغشته بود پیکر من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من دست طمع کشیده ام از سر خویش</p></div>
<div class="m2"><p>او دست نمی کشد هنوز از سر من</p></div></div>

شمارهٔ ۳۶

دلاک به شغل سر تراشی بر من
وز خون سر آغشته بود پیکر من
من دست طمع کشیده ام از سر خویش
او دست نمی کشد هنوز از سر من

هوش مصنوعی: این اشعار درباره شخصی است که به خاطر شغل دلاک (سر تراش) دچار آسیب شده و خود را در وضعیتی دردناک می‌یابد. او به نوعی از سرنوشت خود دست کشیده، اما دلاک همچنان به کار خود ادامه می‌دهد و سر او را می‌تراشد، نمادی از تسلط دیگران بر سرنوشت فرد.

شمارهٔ ۳۴

شمارهٔ ۳۵

هوش مصنوعی: دلاک مشغول تراشیدن موی سر من بود و بدنم به خاطر خون سرم، به آن خون آغشته شده بود.

دلاک به شغل سر تراشی بر من

وز خون سر آغشته بود پیکر من

هوش مصنوعی: من امید و آرزوهایم را از خودم کنار گذاشته‌ام، اما او همچنان محبت و توجهش را از من دریغ نکرده است.

من دست طمع کشیده ام از سر خویش

او دست نمی کشد هنوز از سر من

شمارهٔ ۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده