سحاب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جائی که فرو رفت به گل پای دلم</p></div>
<div class="m2"><p>آنجاست مکان تو و ماوای دلم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اگه بودم کجاست جان تو اگر</p></div>
<div class="m2"><p>میدانستم کجا بود جای دلم</p></div></div>

شمارهٔ ۳۳

جایی که فرو رفت به گل پای دلم
آنجاست مکان تو و ماوای دلم
اگه بودم کجاست جان تو اگر
میدانستم کجا بود جای دلم

هوش مصنوعی: این شعر به احساس عمیق محبت و وابستگی عاشقانه اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که جایی که عشق و دل او فرورفته، محل آرامش و حضور معشوقش است. او به نبودن معشوق اشاره می‌کند و می‌پرسد که اگر خودش بود، جای دل او کجا بود. به طور کلی، این شعر نشان‌دهنده longing و جستجوی عشق است.

شمارهٔ ۳۱

شمارهٔ ۳۲

هوش مصنوعی: جایی که دل من در گل و لای گرفتار شده، همان جا مکان تو و خانه آرامش من است.

جائی که فرو رفت به گل پای دلم

آنجاست مکان تو و ماوای دلم

هوش مصنوعی: اگر می‌دانستم که تو کجایی، جان من در کجا قرار دارد، در آن حال، دل من را در آن مکان می‌گذاشتم.

اگه بودم کجاست جان تو اگر

میدانستم کجا بود جای دلم

شمارهٔ ۳۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده