سحاب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر قدر به بزم دوش بنواخت مرا</p></div>
<div class="m2"><p>از آتش غم چو شمع بگداخت مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کز لطف زیاد یار بیگانه شناس</p></div>
<div class="m2"><p>معلوم بشد که هیچ نشناخت مرا</p></div></div>

شمارهٔ ۴

هر قدر به بزم دوش بنواخت مرا
از آتش غم چو شمع بگداخت مرا
کز لطف زیاد یار بیگانه شناس
معلوم بشد که هیچ نشناخت مرا

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از محبت و توجهی که به او شده صحبت می‌کند و می‌گوید که هرچقدر در جشن و بزم خوشی از او حمایت شده، این محبت او را مانند شمع در آتش غم ذوب کرده است. همچنین شاعر به بی‌توجهی یار اشاره می‌کند و می‌گوید که با وجود توجه، او به واقعیت وجودش پی نبرده است.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: هر چقدر که در مجلس شب گذشته به من محبت کردند، مانند شمعی که در آتش می‌سوزد، از غم و اندوه ذوب شدم.

هر قدر به بزم دوش بنواخت مرا

از آتش غم چو شمع بگداخت مرا

هوش مصنوعی: به خاطر محبت زیاد، دوست بیگانه‌ام را شناختم، و معلوم شد که او هیچ وقت مرا نشناخته است.

کز لطف زیاد یار بیگانه شناس

معلوم بشد که هیچ نشناخت مرا

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده