سحاب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر لحظه دل از یکی است خشنود مرا</p></div>
<div class="m2"><p>گویی بت تازه ایست مقصود مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای کاش فزون نبود دلبر ز یکی</p></div>
<div class="m2"><p>با آنکه هزار دل فزون بود مرا</p></div></div>

دیوان سحاب اصفهانی به کوشش احمد کرمی - سحاب اصفهانی - تصویر ۳۰۹

شمارهٔ ۳

هر لحظه دل از یکی است خشنود مرا
گویی بت تازه ایست مقصود مرا
ای کاش فزون نبود دلبر ز یکی
با آنکه هزار دل فزون بود مرا

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از احساس شادی و خشنودی خود نسبت به یکی از دلبرها سخن می‌گوید. او می‌گوید هر لحظه دلش به یکی از معشوقانش خوش است و این شخص به مانند بت جدیدی برای اوست. او آرزو می‌کند که دلبرها کمتر و محدودتر بودند، زیرا با وجود داشتن هزار دل، هنوز هم به یک نفر قانع است. این نشان‌دهنده عشق عمیق و تمرکز شاعر بر یک عشق خاص است.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: هر لحظه دل من به خاطر یکی خوشحال است، انگار که او برای من هدف تازه‌ای است.

هر لحظه دل از یکی است خشنود مرا

گویی بت تازه ایست مقصود مرا

هوش مصنوعی: ای کاش محبوبم فقط یک نفر بود، نه اینکه با وجود هزاران دلبر دیگر، من تنها یک دل داشته باشم.

ای کاش فزون نبود دلبر ز یکی

با آنکه هزار دل فزون بود مرا

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده