شمارهٔ ۱۷
شوخی که کند طره پریشان به عبث
از دور زمن برد دل و جان به عبث
اکنون که به نزدیک من آمد دیدم
هم این به عبث دادم و هم آن به عبث
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
شوخی که کند طره پریشان به عبث
از دور زمن برد دل و جان به عبث
هوش مصنوعی: کسی که با شوخی و ناز خود، موهای آشفتهاش را به رخ میکشد، بیفایده دل و جانم را از من میگیرد.
اکنون که به نزدیک من آمد دیدم
هم این به عبث دادم و هم آن به عبث
هوش مصنوعی: حالا که او به من نزدیک شده، متوجه شدم که نه تنها این کار من بیهوده بود، بلکه آن هم بیهوده بود.