هوش مصنوعی: این جمله به معنای آن است که میرزا احمد در برپایی محفل یا مجلس خاصی درخشش و تأثیر زیادی دارد، به گونه‌ای که باعث می‌شود زمان و فضای جهانی که در آن قرار دارد خالی و بی‌خاصیت به نظر برسد.

هوش مصنوعی: این شعر به مقایسه دو چیز می‌پردازد. در آن، به طبع و استعداد فردی اشاره شده که به اندازه قطره‌ای از دریا کوچک و ناچیز است. در عوض، علم و دانش او به قدری بزرگ و باارزش است که مانند کوهی عظیم، در برابر سایر دانش‌ها قابل توجه و برجسته به نظر می‌رسد. به طور کلی، این عبارت نشان‌دهنده‌ی ارزش و عظمت علم و دانش نسبت به ظرفیت‌های محدود انسانی است.

هوش مصنوعی: جهان به طرز زیبایی و با لطافت تغییر و رشد می‌کند، همان‌طور که گیاهان از نسیم خوشبو و ملایم تقویت می‌شوند.

هوش مصنوعی: از ترس خشم تو، حتی اگر دشمن من فریدون باشد، دلش مانند دل ضحاک در دماوند به شدت مضطرب و ناآرام است.

هوش مصنوعی: کسی که آرزوی وصال تو را دارد، نمی‌داند که خاک پای تو چه تأثیری بر آب حیات دارد.

هوش مصنوعی: من در وفاداری به تو گفتم که حالا دیگر دل خوشی ندارم مانند گذشته.

هوش مصنوعی: من از این اشتباه ناآگاهانه به شدت نگرانم، زیرا می‌دانم که این بنده به آسانی از پیوندها و ارتباطاتش سست و جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه این گناه باعث دوری از رحمت خدا شده، اما دل من همیشه در بند پشیمانی و ندامت است.

هوش مصنوعی: شیرین دلکش (آذر) می‌گوید که لذت و زیبایی کلمات و مطالب برای افراد خردمند، به مراتب دلپذیرتر از شیرینی قند است.

هوش مصنوعی: اگر از لطف تو ناامید شوم و خطایی انجام دهم، این گناه به من برمی‌گردد و بخشایش تنها از سوی خداوند ممکن است.