هوش مصنوعی: چشمان تو می‌توانند همان تأثیری را بر دل‌ها بگذارند که نیزه در روز نبرد بر جان دشمن می‌گذارد.

هوش مصنوعی: سرپرست و فرمانده عهد محمد حسین خان که همواره دل‌ها به او گرایش دارد و گردن‌ها به سوی او تسلیم است.

هوش مصنوعی: رستم دلیر و قهرمان بزرگی است که چهره‌اش به زیبایی و روشنایی آفتاب می‌ماند و زین و هلال رکاب او نیز با آن زیبایی تطابق دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دور از معشوقش که همچون گرگی محافظ است، در دلش عهد و پیمانی داشته باشد، این نشانه‌ای است از وفاداری و هم‌نشینی با بزرگی همچون عقاب.

هوش مصنوعی: هیچکس جز آنکه با دف آشنا باشد، سیلی بر صورت کسی نخورده و جز نوازش صدای رباب، گوش کسی به نغمه‌ای دیگر نشنیده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به جز جغدی که نشانه‌ی ویرانی است، خرابی در سرزمین آباد او ندیده است. جغد تنها نمادی از غم و ویرانی اوست.

هوش مصنوعی: اگر در هر لحظه، هزار بار هم به صدا درآورند، باز هم شانس بد او در خواب باقی مانده است.

هوش مصنوعی: وجود دشمن ضروری است، وگرنه شمشیر او به سر کسی نمی‌خورد که طعمهٔ مگس‌ها و سگان باشد.

هوش مصنوعی: تو وصفی داری که تنها یک نکته از آن کافی است اما برای بیان آن هزاران حدیث وجود دارد. همچنین در ستایش تو، تنها یک بخش کوچک کافی است ولی برای نوشتن آن هزاران کتاب لازم است.

هوش مصنوعی: خیام می‌گوید که اگرچه جایگاه تو را فرشی از چرم گران‌بها می‌پوشاند، اما مقام تو در واقع به اندازه میخ‌های طناب در آسمان ستاره‌هاست. این به این معناست که اهمیت واقعی تو در مقایسه با وسعت و عظمت آسمان ناچیز است.

هوش مصنوعی: اگر از رحمت و لطف تو حتی یک قطره بر ابر بریزد، هزار چشمهٔ حیات از آب انبساط پیدا خواهد شد.