هوش مصنوعی: روز عید است و بر کاخ، جشن و شادی برپا شده است. تکیه‌گاه پادشاه، که مانند خسرو کیوان (که کنایه از بزرگی و شکوه است) می‌درخشد، بر بالای تختی است که چون الماس می‌تابد.

هوش مصنوعی: از ترس صدای گاو آسمان، گاو گم شده در راه را جستجو می‌کنم و از غرش رعد و برق، زمین از سکوت خارج شده و به جنب و جوش درآمده است.

هوش مصنوعی: در این شعر، به تصویری از یک فیل بزرگ اشاره شده است که خرطومش به شکل یک کوه معلق از آسمان به پایین آمده است. همچنین، به صحنه‌ای اشاره می‌شود که در آن، عصای موسی به شکل مار در برابر گاو سامری قرار دارد و این تصویر به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: دختر هندی به قدری زیباست که حتی ملک (سلطان) هم به او حسادت می‌کند. مانند خداوندی که در آسمان‌هاست و زیبایی او را با تمام دقت می‌نگرد. دیوانگان در برابر این زیبایی تحت تأثیر قرار گرفته و مجذوب او می‌شوند.

هوش مصنوعی: صحن و فضای او به شدت شلوغ و پر رفت و آمد است و در میان این شلوغی، زحل به چشم می‌خورد که همچون عود و بخاری درحال گرداندن خود و تولید گرما است.

هوش مصنوعی: دریاچه بزرگی با آبی شفاف که مانند کوثری نرم و زلال است و یک برگ از نیلوفرهایش، دلی را آرام می‌کند که این قبه نیلوفری رنگ دارد.

هوش مصنوعی: عیدی بزرگ در سرزمین ری بر تخت حکومت نشسته است، که خود شاهی می‌باشد که فرش زیر پایش در جستجوی بالاترین مقام و برتری از عرش است.

هوش مصنوعی: دریا، مظهر بزرگی و عظمت سلطنت فتحعلی شاه است که نسبت به شاهان گذشته، مقام و شرافت بیشتری دارد. دربان او نیز به خاطر این مقام، باید به خود ببالد و افتخار کند.

هوش مصنوعی: تیغ او گاهی برای کشتن دشمن به کار می‌رود، و گاهی چهره‌اش در میدان جنگ نمایان می‌شود. آب و رنگش در کنار آتش است و برقی که از او می‌تابد، مانند طوفانی وحشتناک عمل می‌کند.