هوش مصنوعی: وقتی که تو سخن می‌گویی و لبانت شیرین است، هر عبارتی که از تو می‌شنوم، آنقدر دلنشین و خوشایند است که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند جای آن را بگیرد و طعم تلخ زخم‌های دیگر را فراموش کنم.

هوش مصنوعی: بیش از خبر خوش وصال، خوشی توست ای پیام‌آور، مگر اینکه از مرگ دیگری به سوی من، بشارتی بیاوری.

هوش مصنوعی: تو درمان درد دل من را نمی‌کنی، چرا که زیبایی باغ تو از اشک‌های من شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: ای دل، هر کس که نخستین بار بنای خانه غم را گذاشت، از خاکستر تو برای بنیاد آن استفاده کرده است.

هوش مصنوعی: من به خاطر لعل تو جان خود را به خطر انداخته‌ام و با دلی پر از آسیب، در حال معامله هستم.

هوش مصنوعی: من در ابتدا فکر نمی‌کردم که این‌قدر خوب باشد، مانند ذره‌ای که وقتی به خورشید نگاه می‌کند، به کوچکی خود پی می‌برد.

هوش مصنوعی: ابرها، سرزمین دل را به کسی دیگر واگذار نمی‌کنند، زیرا جز تو، هیچ‌کس دیگری را برای حکومت زیبایی‌ات شایسته نمی‌دانند.