هوش مصنوعی: دل من به خاطر ظلم و ستم یار و چرخ روزگار غمگین است. نه آن مهربان در کنار من است و نه این زندگی تحمل‌پذیر.

هوش مصنوعی: هر دستی که از یاد تو بلند می‌شود، گویی که دامنش را گرفته است؛ و هر چشمی که به خاطر تو اشک می‌ریزد، انگار آستینی از غم به دوش دارد.

هوش مصنوعی: از سرخوشی و شگفتی که تجربه کردم، متوجه شدم که اگر در دنیا لذتی وجود دارد، همین حال و روز است.

هوش مصنوعی: از پیچیدگی‌های درد دل می‌توان فهمید که کسی با ابروهایی کمان‌مانند در انتظار است.

هوش مصنوعی: او نمی‌خواهد به تلخی و ناامیدی پاسخ بدهد، چرا که در کلامش مانند زهر کشنده‌ای در عسل نهفته است.

هوش مصنوعی: آتش سوزی ناشی از آه من به قدری شدید است که آسمان را درگیر کرده و امواج اشک‌هایم زمین را زیر آب برده است.

هوش مصنوعی: یار با زیبایی و جذابیت خود، مانند گوهر نایاب است که از باران سحاب بهره می‌برد. او مانند خوشه‌چینی است که از خرمن دیگری خوشه می‌چیند.