هوش مصنوعی: تو گفتی که دل از زیبایی‌ها کجا رفته است؛ هر کجا که زیبایی و قامت خوشی دیده، دل به سوی او رفته است.

هوش مصنوعی: می‌دانی که عزم و اراده‌ام در توبه چه مدت می‌تواند مستحکم بماند، تا جایی که مانند شرابی سرخ از سبو در جام بریزد؟

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توان نام او را در عشق بالا برد، کسی که به دنبال افتخار و شهرت است.

هوش مصنوعی: عطر خوشبوی تو برای من، مثل بادی است که بر روی سنگی بی‌فایده می‌وزد. دل من، مثل مرغی است که بی‌دلیل از آن طرف بام پرواز کرده است.

هوش مصنوعی: تنها یک پاسخ باعث نشد که دل ما شاد شود، حتی اگر ما صد پیام به سمت او فرستادیم.

هوش مصنوعی: دل از جایی که در دام تو اسیر است، آرامش نمی‌یابد. نمی‌دانم چگونه می‌توانم این اسیر را از دام رها کنم.

هوش مصنوعی: من هم یاری داشتم که به جانم نزدیک بود و هم آسمان را داشتم، نمی‌دانم این ظلم از سوی چه کسی به من می‌رسد و از کدام طرف بوده است.

هوش مصنوعی: ابرها به سوی تو می‌آیند و با صد امید صبح را نوید می‌دهند، اما اگر در کوی تو ناامید باشند، شب را ترک می‌کنند.