هوش مصنوعی: اگر این روزگار و زمانه‌ای که در آن هستیم اینگونه است، پس در حقیقت تنها یک داستان خیالی و خیال‌انگیز از آرامش و راحتی را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: به من می‌گوید که او باور کرده است که حتی کمی از جانش برای رساندن خبر وصال من به کار می‌رود، اما در واقع این یک بهانه است.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از دام او، جایی وجود دارد که هیچ‌گاه به یادم نمی‌آید و همان‌جا مانند آشیانه‌ای برای من است.

هوش مصنوعی: دل این مردم به خاطر زلف آشفته او، به هم ریخته و پریشان است، همان‌طور که زلف او از روی شانه‌اش نامنظم و پریشان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: دل من هیچ‌گاه به‌دست کسی نمی‌افتد مگر اینکه با زیبایی‌ها و جذابیت‌های او، همچون دام و دانه شکار شود.

هوش مصنوعی: همه‌ دل‌ها به رازهای عشق آگاه نیستند، و همه‌ صدف‌ها هم نمی‌توانند گوهرها را در دل خود داشته باشند.

هوش مصنوعی: اگر صد صدف را باز کنی، در میان آن‌ها تنها یک دریا وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ زبانی وجود ندارد که بتواند رازهای من را فاش کند، اما آه و ناله‌های درونم به اندازه‌ای گویاست که خود به خود سخن می‌گویند.

هوش مصنوعی: در این مسیر، چگونه می‌توانم به مقصدی برسم، وقتی که راه عشق مسیر بی‌پایانی است؟

هوش مصنوعی: ابر از چشمهٔ حیات خضر به من می‌بارد، چرا که از آن لب، زندگی ابدی نصیبم می‌شود.