هوش مصنوعی: هدیه‌ای که جان انسان به دیگران می‌دهد، اگر از نظر ارزش کم باشد، هیچ ارزش ندارد؛ حتی اگر چندین جان داشته باشیم، تنها یک اشاره از او کافی است.

هوش مصنوعی: حیات جاودان چه چیزی است؟ آن را می‌توان در طعم شیرین زندگی و لذت‌های آن حس کرد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم قیمت بوسه‌ای که جان را زنده می‌کند چیست، و نمی‌دانم در این معامله چه سودی وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر از روی شوق می‌خواهی جانم را به خطر بیندازی، فقط کافی است که به طور غیرمستقیم اشاره کنی.

هوش مصنوعی: چرا با آن لبخند زیبایت اینقدر سخت و جدی هستی؟ طعم تلخی که از شیرینی تو می‌چسبد، نمی‌تواند با شیرینی‌ات رقابت کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از زاهدان بوی عشق را نمی‌شنود، مگر اینکه از کافور، گرمایی را احساس کند!

هوش مصنوعی: غمگین، از آنجا که قاصد من برگشت، مگر اینکه خبر از مرگ من آورده باشد.

هوش مصنوعی: از باغ زیبایی او، سبزه‌ای به شدت رو به رشد کرده و باعث شده تا گلستانش جلوه‌گری بیشتری پیدا کند.

هوش مصنوعی: دل به کسی نمی‌سپارم، زیرا وقتی که محبوب من دست به غارت بزند، هیچ‌کس امنیت دل را نخواهد داشت.