هوش مصنوعی: ای زاهد، اکنون به مهمانی آمده‌ایم که شراب در آن موجود است. اگر زمانی به بهشت برویم، آبی خوشگوار و خوش طعم در انتظار ماست.

هوش مصنوعی: رود جان از تن و جانان به محمل من و او هر دو را عزم رحیل است جان من و معشوق، هر دو در حال جدایی هستیم و به سفر می‌رویم.

هوش مصنوعی: غم او مانند شعله‌ای که نمرود (دشمن ابراهیم) ایجاد کرد، در ابتدا به نظر زیبا و آرامش‌بخش همچون گلستانی است که خلیل (ابراهیم) ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: دلیل گمراهم همین است که قلبم در عشق به سر می‌برد و این خودش یک دلیل بزرگ است.

هوش مصنوعی: من از بوسیدن آن لب چیزی به دست نیاوردم، مثل این خرما که تنها بر روی درخت رشد کرده است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که انسان از نگاه کردن به افرادی که در حال گریه و ناراحتی هستند، احساس شرم و ناراحتی می‌کند. همچنین، دل تنگی و ناامیدی را به کمبود بخشش و حسادت دیگران نسبت می‌دهد. در واقع، این عبارت به تفاوت بین بخشش و حسادت اشاره دارد و نشان می‌دهد که آدمی ممکن است به خاطر رفتار یا احساسات دیگران دچار چالش شود.

هوش مصنوعی: دست زیبای او مانند شمشیر قاتلی است که از خون کشته‌ای سرخ و رنگین شده است.

هوش مصنوعی: غمی که از دوری چهره زیبای او به دل انسان می‌نشیند، راه چاره‌اش یا مرگ است یا صبر و تحمل.

هوش مصنوعی: در عشق، باید سکوت را انتخاب کنی، زیرا درس عاشقی نیازی به حرف و سخن زیاد ندارد.

هوش مصنوعی: بهشت و نهرهای بهشتی وجود دارد، اما بهشت واقعی همان میخانه و شراب ناب است.

هوش مصنوعی: گفتن داستان زلف یار در شب دوری به انتها نمی‌رسد، زیرا این داستان خیلی طولانی است.

هوش مصنوعی: اگر ابرها در وفای خود به محبوب بی‌وفا باشند، زیبایی او نیز از همین جنس ناپایداری است.