هوش مصنوعی: یادِ شوق و شیدایی روزی که معشوق به من می‌رسید، به خاطر می‌آید؛ همچنان که صدای ناله‌ی بلبل در فصل بهار به گوشم می‌رسد.

هوش مصنوعی: دل و جان من به خاطر موهای تابدار و زیبایت بی‌تاب شده است؛ این بی‌قراری و آشفتگی، عذاب صبر و آرامش من شده است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که عشق با مشکلاتش مواجه نشده، مرگ هم به آسانی پیش نمی‌آید. در نهایت، دغدغه‌ها و چالش‌های من به نتیجه رسید و به کار آمد.

هوش مصنوعی: یاد لذت‌های دوران وصال چه فایده‌ای داشت؟ همه آنچه که در اثر بی‌وفایی روزگار بر من گذشت.

هوش مصنوعی: او رفت و دل مرا با خود برد و حالا غمش همچون قطره‌های خون از چشمانم میریزد، که این درد و یادگار از دل من باقی مانده است.

هوش مصنوعی: تا روزی که نتوانم غصه‌های دل را بشمارم، با تو هستم. غصه‌هایی که فراتر از شمارش رفته‌اند و نمی‌توانم آنها را در ذهن بگنجانم.

هوش مصنوعی: کسی به تو گفته است که امشب به سوی تو می‌آیم و آنچه که به خاطر جدایی و فاصله نیامده، حالا به خاطر انتظار به من رسیده است.