هوش مصنوعی: از آب و اشک، لبانت را مرطوب کرده‌ای و می‌گویی که روح من در میان شراب و آب است. اما تا کی در آتش خواهی ماند و تا کی در آب؟

هوش مصنوعی: اشک‌های من مرا به سوی تو آورد، مانند قایقی که مراحل سخت را در آب طی کرده است.

هوش مصنوعی: خاک من به خاطر عشق و حسادت عاشقان، در آب کوی محبوب غرق شده است و از این حالتی که به آن دچار شده‌ام، دلیلی برای شکایت ندارم.

هوش مصنوعی: ساقی، برای مقابله با سرمای زمستان، شرابی را در شیشه ریخت که مانند آتش گرمابخش باشد. این کار خصوصاً به خاطر آن است که در روزهای سرد، چشم‌ها به زیبایی و روشنایی نیاز دارند تا از یخ و سردی در امان بمانند.

هوش مصنوعی: گاهی احساساتی شبیه به ناله و گریه دارم، مانند سحاب که از مه جدا می‌شود، و گاهی هم مانند نیی هستم که در باد می‌نوازد و گاهی در آب غوطه‌ور می‌شود.