هوش مصنوعی: کجا فکر می‌کردم که روزگار چقدر بد است؟ در زمانی که در حال نوشیدن شراب بودم و خوش می‌گذراندم.

هوش مصنوعی: حالا نه ارتباطی با صیاد دارم و نه امیدی به گرفتار شدن. این روزها من را به یاد آن زیبایی‌هایی می‌اندازد که قبلاً از دام‌های عشق تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که من در حال رفتن از کنار تو هستم و این کار را با خوشحالی انجام می‌دهم، اما در واقع هر قدمی که برمی‌دارم، با حسرت به عقب نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: اکنون می‌دانم که هر احساسی که نسبت به دیگران داشتم، تنها یک خواسته یا تمایل بوده و من بی‌دلیل آن را عشق می‌نامیدم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس تو را هم‌نشین من نمی‌دانست و اگر در نزدیکی‌ات بودم، به خاطر این نسبت، مانند سگی که در کوی تو بدنام است، تو را نیز بدنام می‌کردم.

هوش مصنوعی: اگر من در ابتدای عشق به پایان کار خود فکر می‌کردم، هرگز در این راه قدم نمی‌گذاشتم.

هوش مصنوعی: اگر در پیوندی عاشقانه از صبح تا شب با او بودم، این دلشکستگی‌ها و گلایه‌ها را نمی‌کردم.