هوش مصنوعی: اگر در گذشته در مجالس جشن و شادی دوستانی داشتم، به خاطر حسادت رقیب‌ها بر دل خود نیز بار سنگینی از غم داشتم.

هوش مصنوعی: خاک من به باد رفت و چه خوش بود آن زمان که در آن محل یادگاری از خود بر جای گذاشته بودم.

هوش مصنوعی: اگر من جانم را به راحتی تقدیم نکردم، آن را به خاطر ارزش بالایش ندانید، چرا که در لحظه‌ی مرگ، انتظار و امیدی در دل داشتم.

هوش مصنوعی: در جایی که ارزش و اعتبار دیگران وجود ندارد، ارزش و اعتباری که من در گذشته داشتم هم بی‌معناست.

هوش مصنوعی: با آمدن خزان، زیبایی باغ او از بین رفت و بلبل آرزو می‌کند که ای کاش در این خزان، او هم امیدی به بهار داشته باشد.

هوش مصنوعی: تو ای صیاد، کاش قدرت بازویت کمتر بود تا من از تیرهای تو رازی به یادگار در دل داشته باشم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر عود و بخور مجمر، جانم را برای شمع مهمانی در آغوش دوست آماده کرده است و هر یک از ما در این مهمانی وظیفه‌ای داشتیم.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات با سگ‌هایش می‌نشستم و قبل از این، من هم در آن مکان شأن و اعتباری داشتم.