هوش مصنوعی: چه غم، اگر در روزهای بهار بوسهٔ او را به قیمت جانم تقدیم کردم؛ زیرا این زندگی ناپایدار را برای عمر جاودانم فدای کردم.

هوش مصنوعی: هرگز دل او به من علاقه‌مند نشد، در حالی که من به جز او به هیچ کس دیگری علاقه‌ای نداشتم تا زمانی که جانم را فدای او کردم.

هوش مصنوعی: من تمام عمرم را صرف دیگران کردم و به خودم ظلم کرده‌ام، چون گنجینه‌ای با ارزش را بدون توجه و به آسانی از دست دادم.

هوش مصنوعی: من زمانی که او در کنارم نبود، خودم را در آسمان احساس نمی‌کردم. حال که جانم را به خاطر این دل به دست او سپردم، دیگر نمی‌توانم دشمنی آسمان را احساس کنم.

هوش مصنوعی: زریر باهوش است و نمی‌خواهد اسرار دلش فاش شود. برای اینکه چهره‌ام رنگ خون و ارغوانی نگیرد و احساساتم را بروز ندهد، تلاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر حرف‌ها و کنایه‌های مردم، چه پیر و چه جوان، عذاب می‌کشم؛ زیرا من در دوران پیری‌ام، اختیار خود را به دست جوانی سپردم.

هوش مصنوعی: من با آسمان درگیر نیستم و تیری از درد و آه من در آنجا نخواهد نشست، مگر اینکه من از آسمان فریاد برآورم.