هوش مصنوعی: اگر بخواهم صدای دل رنجور خود را بلند کنم، از تو که دل را می‌آزاری، خواسته‌ی خود را به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق تو، هر قدمی که بردارم، به خاطر آزارهایی که می‌کشم، گل‌ها و زیبایی‌ها را از میان خاری که در راه است، به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم که قلبم از طریق چشمان تو روشنایی بگیرد، حتی اگر بهای این آگاهی، رنجی باشد که از درد درونم می‌کشم.

هوش مصنوعی: زمان آن رسیده که با یک آه سوزان، رنج و سختی‌های ناشی از کاردیگری را که به من رسیده، به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: من با اشک‌هایی که در شب جدایی می‌ریزم و از نگاه به شب وصال تو، آرزویی را چون نگاهی به دنیای بیداری مطرح می‌کنم.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به عشق تو، آماده‌ام که حتی بر خاک سر فرود آورم. اما هنوز فرصتی به من داده نشده که از درد و رنج‌های مسیر عشق رهایی یابم.

هوش مصنوعی: می‌دانم که مانع من و محبوبم، مثل ابر است و روزی که از پردهٔ خیال بیرون بیایم، همه چیز واضح خواهد شد.