هوش مصنوعی: وقتی که دل من در غم و اندوه به سر می‌بردی، تو با زیبایی و خط زیبایت به سراغم آمدی، اما زمانی که نیاز به تو داشتم، تو از من دور بودی و نیامدی.

هوش مصنوعی: تنها یک شب محبت کن و در کنارم باش، اما طوری نیا که به دل من آسیبی برسانی.

هوش مصنوعی: ما رفتیم، اما دل‌مان به یاد تو باقی ماند و این اشک‌های سرخ که بر صورت‌مان نمایان است، نشانه‌ی عشق و احساس دل‌مان است.

هوش مصنوعی: ببین چشمان سیاه و موهای درهم‌برهم او را، که اگر آگاه شوی، می‌فهمی چه روزهایی را سپری کرده‌ام و دل من چه حالاتی را تجربه کرده است.

هوش مصنوعی: اگر دل من اختیار داشت، این طور نمی‌شد که به دست چشم من باشد و اگر چشم من اختیار داشت، دل من هم در دست او نمی‌بود.

هوش مصنوعی: او به من قول‌های زیادی داد و من به دل خودم امید او را دادم، اما اکنون دل من بخاطر او شرمنده است و من هم بخاطر دل خودم شرمنده شده‌ام.

هوش مصنوعی: دلی که با مشکلات و سختی‌های زندگی نمی‌تواند هماهنگ شود، چگونه می‌تواند با غم و اندوه دیگران سازگاری پیدا کند؟

هوش مصنوعی: از آن‌جا که غم و ناراحتی بر دلم نشسته است، به خاطر عشق تو، این غم را به باد سپردم و به سفر در این مسیر عشق ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: دل در شب غم تو به اندازه‌ای ارزش پیدا کرده که جز غم تو هیچ‌کس نمی‌تواند تسکینی برای آن باشد.

هوش مصنوعی: هرگاه وعده دیدار معشوق داده شود، غم من بیشتر می‌شود؛ زیرا از شب‌های طولانی انتظار برای او خبر دارم و این آگاهی باعث درد و اندوه بیشتری در قلبم می‌شود.

هوش مصنوعی: دور از باران، چه گل‌هایی که در باغ چشمم از جوی دل پرورش یافته و شکفته‌اند.