هوش مصنوعی: در جمع دوستانه تو، وقتی که در شب تاریکی دوری هستم، اگر نتوانم چنین بار سنگینی را تحمل کنم، چه باید بکنم؟

هوش مصنوعی: اگر راهی برای درمان درد وجود نداشته باشد و تنها با وصال معشوق باشد، پس غیر از مرگ چه راهی برای درمان کسی که در فراق معشوق گرفتار است، وجود دارد؟

هوش مصنوعی: بو و عطر گل دوستانی که به وصال هم رسیده‌اند، به هر کسی که درد جدایی را تجربه کرده باشد، می‌رسد و او را به یاد آن روزهای شیرین وصل می‌اندازد.

هوش مصنوعی: شبی که وصال معشوق اتفاق افتاد، تنها یک شمع روشن بود، اما اکنون شمع‌ها بر اثر آتش آه من در این شب تار فراق روشن شده‌اند.

هوش مصنوعی: تمام عمرم را برای دوری او سپری کردم و او هرگز به من اجازه نداد که درمانی برای دل رنجیده‌ام پیدا کنم.

هوش مصنوعی: دارویی که از پیوند محبوب به دست می‌آید، نمی‌تواند زخمی را درمان کند که از دلی ناشی می‌شود و ناشی از جدایی و دلتنگی عمیق است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که از همان آغاز زندگی، زمان و سرنوشت به گونه‌ای طراحی شده که ما همیشه در حسرت و دوری از یکدیگر باشیم.