هوش مصنوعی: در میان زیبایی‌های گلستان، خارهای زشت و دردآوری رشد کرده‌اند که حسرت‌انگیز است. این خارها به گل‌های زیبای تو آسیب می‌زنند و زیبایی آنها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند.

هوش مصنوعی: به خاطر این که از نشانه‌های دلخوری و اندوه خود پرهیز نکردیم، حالا آه و ناله‌ام مانند دودی شده است که به آینه‌ات رنگ و صلابت بخشیده و آن را تار کرده است. افسوس که این وضعیت به وجود آمده.

هوش مصنوعی: لبان تو همچون غنچه و چهره‌ات همچون گل پنهان است، افسوس‌ بر اینکه این غنچه‌ها بی‌خبر بمانند و از آن گل هم هزاران حسرت به جا بماند.

هوش مصنوعی: گل‌ها در این چمن به بار آمده‌اند، اما متأسفانه بیش از دو روز دوام نیاوردند. چه حیف!

هوش مصنوعی: اگرچه بهار بعد از پاییز می‌آید، اما این پاییز نمی‌تواند از روی بهار باشد. این وضعیت واقعاً تأسف‌بار است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبایی تو مورد توجه قرار گرفته، عشق و محبت تو در سایه پنهان مانده است. چه حیف که در میان این غبارها، زیبایی چهره‌ات از دیدگان دور شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و طلعت تو، چهره‌ات همچون ماهی است که در زیر ابرها پنهان شده و باعث حسرت و افسوس می‌شود.