هوش مصنوعی: دوست من، با فریب، به رقیب تبدیل شده است. افسوس که جبرئیل، فرشته الهی، همدم اهرمن، موجودی شیطانی، شده است.

هوش مصنوعی: ای مدعی! تو که جان خود را در برابر تن‌ات قرار داده‌ای، در واقع، یار من همواره در کنارت حضور دارد و از من دریغش می‌کنی.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام به سر رسیده و یوسف من هرگز یک بار هم یاد من را نکرد که در بیت الحزن (محل اندوه) ساکن هستم.

هوش مصنوعی: دوست من با کسی تازه عهده کرده و ارزش صحبت‌های دوست قدیمی‌اش را درک نکرده است، که این بسیار تاسف‌بار است.

هوش مصنوعی: می‌بینم چگونه زیبایی وصل محبوب را در هم آغوشی با کسی که برای رسیدن به او، خود را از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: بیهوده به دیاری دور سفر کرده‌ام، از حس غیرت و عشق به وطن. افسوس که اگر چشمانم از سرزمینم جدا شده، دل‌تنگی و حسرتی سنگین بر دلم نشسته است.

هوش مصنوعی: زیبایان مانند ستاره پروین در محفل من نشسته‌اند، اما آن محبوب واقعی (که مانند ابر است) در این جمع حاضر نیست و فقدانش حسرت‌انگیز است.