هوش مصنوعی: چشمم از دیدن او دور است و نمی‌دانم با یادش چه کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و وابستگی به او، زندگی در کنار او برایم بسیار مهم و ارزشمند است. حتی اگر جانم را فدای او کنم، این فداکاری در نزد من حلال و پذیرفته شده است.

هوش مصنوعی: می‌خواهم نامه‌ای بنویسم، اما هیچ پرنده‌ای نیست که بتواند این شعله را بر روی بال‌هایش منتقل کند.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر همنشینی تو حسادت می‌کرد، اما حالا به خاطر حال بد تو به حال تو دلسوزی می‌کند.

هوش مصنوعی: در باغی زیبا، گلی را پس از آنکه با اشک‌های خودم پرورش دادم، دوست دارم.

هوش مصنوعی: سپند به خاطر خال او روشن است و آتش را نمی‌ترساند؛ پس از آفتی که در عین کمال او وجود دارد، نگران نیست.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد چشمه‌ای که هرگز کسی که تشنه است، نتوانسته از آبی زلال آن بهره‌مند شود؟

هوش مصنوعی: ای روزگار، روزهایی که من در مجالس دیگران بی‌مزه و بی‌تأثیر بودم، به پایان رسید.