هوش مصنوعی: عشق من مرا به مسیری می‌برد که انتهای آن نامعلوم است. اگر همسفر من خضر نباشد، جای تعجب نیست که در این بیابان راه را گم کند.

هوش مصنوعی: اگر هر لحظه وعده و قولی با رقبایش داشته باشد، نیازی نیست که به آن فکر کند، زیرا می‌داند که این نوع پیمان‌ها ضعیف و ناپایدارند.

هوش مصنوعی: امشب که شب وصال است، من در حال ناله‌ام و می‌ترسم که زمان، فکر کند هنوز شب جدایی است و دیرتر به پایان این شب می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی کودکی به درک و دانش برسد، دیگر نیازی به آموزش معلم و حضور در مدرسه نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: مرغی که هنوز در دامی گرفتار نشده، نمی‌داند که ممکن است جای دیگری وجود داشته باشد که از گلستان او زیباتر باشد.

هوش مصنوعی: دل کسی که مهر و محبت معشوق را ندارد، در حقیقت وجود نخواهد داشت؛ همچنین جان کسی که عشق محبوبش را ندارد، به تن او نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: کسی که به عشق و وصال او دست پیدا کند، باید از بدرفتاری و ظلم نگهبانان و دربانان نترسد.

هوش مصنوعی: وقتی کسی در مسیر عشق و شوق به حرم قرار دارد، چه اهمیت دارد اگر با هر گام که برمی‌دارد، خار و مشکلاتی از جمله خارهای دشوار و آزاردهنده را زیر پا بگذارد؟

هوش مصنوعی: دیده‌های من مانند ابرهایی هستند که از آن خورشید پنهان شده‌اند و اشک‌هایم مانند قطرات باران از آن‌ها می‌ریزند.