هوش مصنوعی: در کوی تو، ای رقیب، همین درد برای من کافی است که هیچ‌کس نمی‌تواند به اندازه تو برایم بی‌اعتنا و نامشخص باشد.

هوش مصنوعی: نه سختی و زحمتی از خارها، و نه ظلم و بی‌مهری از گل‌ها، افسوس که آرامشی که در گوشه قفس من بود، از دست رفته است.

هوش مصنوعی: با انسان‌های پاکدامن ارتباطی نداشته، بهتر است که از کسی دوری کنم که به افراط در هوسرانی معروف است.

هوش مصنوعی: نزدیک شده است محمل آن ماه تازه، سفری که صدای جرسش به گوشم می‌رسد و احساساتم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: آن روشنایی که از وجود او به من می‌تابید، اکنون با رفتن او از میان من رفته است و جدایی‌اش چشمانم را از این نور بی‌نصیب کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی که به دامن او دسترسی ندارم، ای مرگ، کاش می‌توانستم به دامن تو دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: اگر صدای ناله‌ام به خاطر عشق است، این را برای فراهم کردن آشیان می‌خواهم، چون اکنون فقط یک مشت خاک برای من باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ی فقر، آرزوها را رها کرده‌ام و اکنون نه از دزدان می‌ترسم و نه از مأموران.

هوش مصنوعی: می‌گوید خوشحال است که از خاک تو، نعل اسبش به گرد و غبار آسمان آلوده شده است.