هوش مصنوعی: اگر دل از نسیم صبحگاهی خبر حال محبوبش را بگیرد، حتی اگر صد بار بگوید، باز هم دلش می‌خواهد از نو شروع کند و دوباره مطالبی را بیان کند.

هوش مصنوعی: توجهی که به من دارد، انگار قصد دارد تا مرا از زمین بلند کند، ولی در واقع شاید هدفش این باشد که مرا با خاک یکی کند.

هوش مصنوعی: تو مانند کهن‌سالان رفتار کن و از شیوه‌ی کودکان دوری کن، در غیر این صورت، گفت‌وگو با پیران و جوانان دشوار خواهد شد و ممکن است به چالش‌هایی القا کند.

هوش مصنوعی: پس از سال‌ها که بتوانم راه گفتن و اجازه‌ی دیدن پیدا کنم، صدای فریاد درونم به قدری شدید خواهد شد که اشک، در پیش چشمانم جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به احساس ناامیدی و انتظار خود اشاره می‌کند. او امیدوار است که روزی خبری از حال او به معشوقش برسد، حتی اگر این خبر را کسی به او برساند که محبت چندانی ندارد. شاعر در واقع از وضعیت خود و از مرگ و زندگی‌اش سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که معشوقش از احوال او مطلع شود.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نخواهم ساخت و هیچ یک از کارهایم را انجام نخواهم داد، مگر اینکه به ظلم و بی‌عدالتی او فکر نکنم. حتی اگر آن ظالم هر روز چندین دوست جدید به دست آورد.

هوش مصنوعی: از دل زیبایی‌ها و پنهان‌هایی که در باطن وجود دارد، آنچه واقعی و روشن است، به زودی به نمایش گذاشته خواهد شد. رازهای درون‌ آدم‌ها آشکار خواهند شد.

هوش مصنوعی: از ظلم و ستم تو، ای ستمگر، برمی‌گردم و افسوس می‌خورم بر روزی که امانت را در دست تو گذاشتم.