هوش مصنوعی: هر دشمنی که با من بدی کرد، آتش اشکم همانقدر به او آسیب زد.

هوش مصنوعی: وقتی او را پیدا کردم، در وجودم جانی وجود ندارد و بوسه‌اش به اندازه جانم برایم ارزشمند است.

هوش مصنوعی: عاقبت، نگاه بد و ناپسند نتیجه خوبی به همراه نخواهد داشت؛ مانند گلی که در نهایت با باد خزان آسیب می‌بیند.

هوش مصنوعی: این دنیا با تمام بی‌رحمی‌اش، برای من کافی است که حتی با وجود سست‌علاقگی‌ام به زندگی، مهربانانه با من برخورد کرده است.

هوش مصنوعی: سوز و گدازی که غم او به وجود آورد، همان تأثیری را بر جان من گذاشت که شعله‌های آتش بر کاه می‌گذارند.

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که عمر کوتاه خود را در راه عشق صرف کند و آن را به زندگی همیشگی تبدیل کند.

هوش مصنوعی: ابر از آشفتگی‌های زمانه در امان ماند، چون بر درگاه پیر مغان قرار گرفت.