هوش مصنوعی: ای ساقی، باده بیاور چون روزهای دی (دی‌ماه) فرا رسیده است. اگر دی آمده، شکر خدا را به‌جا آور که حالا وقت نوشیدن می‌باشد.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی درنگ کنی؟ شراب را در جام بریز و زخم‌های دل را فراموش کن. هرگز نمی‌دانی انگور چه زمانی به شراب تبدیل می‌شود و چه زمانی به خم می‌رسد.

هوش مصنوعی: دوست آمد و رقیب هم از دنبالش رسید، هرچند که سرانجام عمر هم به دنبال او آمده است.

هوش مصنوعی: بهار آمد و عمر من در کنار بهار سپری شد، حالا فصل سرما و پیری به زندگی‌ام رسیده است.

هوش مصنوعی: اگرچه نتوانم به وصال او دست یابم، اما همین که پایم به کوچه او برسد، برایم کافی است.

هوش مصنوعی: شیرین و لیلی موجوداتی خاص و دلنشین هستند. بنابراین، چه فایده‌ای دارد اگر خسرو به من نزدیک شود یا مجنون به حیات برسد؟

هوش مصنوعی: ما در حال تجربه عشق و اشتیاق به او هستیم. هر کسی که بتواند این راه پرشور را طی کند، به مقصد وصال می‌رسد.

هوش مصنوعی: چرا من که مانند ابر غمگین و پریشان هستم، این‌قدر ناله کنم؟ اگر غیر از این بود، نباید داستان دردهای درونم به نی برسد.