هوش مصنوعی: اگر بخواهم از آن گوشهٔ بام بروم، اگرچه میل رفتن دارم، اما لذت درد و رنجی که از بی‌محلی تو حاصل می‌شود برایم ممنوع خواهد بود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که باید فدای چیزی شوم و خون من ریخته شود، اما تا کنون دل خود را سیر نمی‌کنم و نمی‌دانم به چه چیزی علاقمندم.

هوش مصنوعی: خوشحالم که به وصالت رسیدم ای ماه روشن، چه خوب می‌شود اگر دیگر شبی هم این لذت ادامه یابد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که قامت و زیبایی‌ات شبیه به قامت درخت سرو است، اما او در پاسخ گفت که حتی این زیبایی هم به خاطر طرز راه رفتنم شرمنده است.

هوش مصنوعی: من در مکانی دلپذیر و زیبا زندگی می‌کنم و علاقه‌مندم، اما نمی‌خواهم مانند پرنده‌ای در قفس یا در دام گرفتار شوم.

هوش مصنوعی: او در فکر این است که مرا از دیدن خود محروم کند، اما من انسان مسکینی هستم که همیشه آرزوی وصال و نزدیکیش را در سر دارم.

هوش مصنوعی: شخصی در حال گفتگو با کسی است و به او می‌گوید که همچون ابرها سرگردان است. در جواب، او هم تأکید می‌کند که در دست عشق قرار دارد و آن عشق است که مسیر و سرنوشت او را مشخص می‌کند.