هوش مصنوعی: آه که زاغ به باغ آمد و به خاطر پرخوش‌خیالی‌اش، به جای بلبل بی‌نوا بر شاخه نشسته است.

هوش مصنوعی: کسی که از ترس قدم به نزد تو نمی‌گذاشت، حالا چطور جرأت کرد که به آغوشت بیافتد؟

هوش مصنوعی: من به این فکر می‌کنم که چطور می‌توانم با اشک‌ها و درد دل خود بر دل آن معشوق بی‌رحم تأثیر بگذارم، زیرا حتی سنگ هم می‌تواند با اندوه من شکافته شود.

هوش مصنوعی: تعجب می‌کنم که چگونه این عشق و غم محبوبان در دل من جا شده، در حالی که این احساسات بزرگ‌تر از این دنیای وسیع هستند و نمی‌توانند در آن گنجانده شوند.

هوش مصنوعی: وفا و忠诚 در کجا است وقتی که دل ما به دست کسی است که مانند دشنه قصاب، جان مردم را می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: اگرچه ابر فقط برای دو روز، برکت گل را می‌بیند، اما ببین چگونه بر تختِ شاخه تکیه زده است.