هوش مصنوعی: اگر به خاطر شرم از آفتاب، چهره‌ات را در زیر نقاب پنهان کنی، باز هم زیبایی و درخشانی چهره‌ات مانند آفتاب خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: دل به چه چیزی مشغول است که همیشه به یاد اوست؟ او زیباییمان را مانند خونی که بر چهره‌امان است، زینت می‌بخشد.

هوش مصنوعی: وقتی تو در کنارم نیستی، خواب چهره‌ات در چشمم دیده نمی‌شود. حالا بگو چگونه می‌توانی در خواب، چهره‌ات را به من نشان دهی؟

هوش مصنوعی: ما و تو مانند لاله‌ای هستیم که سرخ و زیباست، اما ما از اشک چشمان خود رنگین شده‌ایم، در حالی که تو به خاطر شراب سرخ سرخوش به نظر می‌رسی.

هوش مصنوعی: من از جنگ او خوشحال می‌شوم، چرا که در هنگام خشم و دلخوری، نگاهش به سمت من می‌آید و این برایم لذت‌بخش است.

هوش مصنوعی: اگر نبود محبت و غیرت او، لب‌هایش که مانند لعل ناب است، چرا باید به خون لعل‌های ناب سرخ آغشته شود؟

هوش مصنوعی: وقتی که ماه من بدون پوشش ظاهر می‌شود، ای ماه، از زیبایی چهره‌اش بپوشان تا چهره‌اش در سایه بماند.

هوش مصنوعی: چشمانم مانند ابرها اشکبار است و آن را پنهان کرده‌ام تا چهره‌ام به خاطر حضور تو کمتر دیده شود.