هوش مصنوعی: این بیت به توصیف یک محبوب می‌پردازد که چهره‌اش زیبا و دلرباست. قد او به‌طوری خمیده و نازک است و گاهی خطی بر گونه‌اش دیده می‌شود. این توصیف نشان‌دهنده‌ی زیبایی و ظرافت اوست که محبی را مجذوب می‌کند.

هوش مصنوعی: قامت او لاغر و خمیده است، مانند عاشقی که زجر کشیده باشد، اما چهره‌اش زیبا و دلربا است، همچون دختری بی‌نظیر.

هوش مصنوعی: گاهی چهره‌اش با زیبایی همچون لاله‌گونان می‌درخشد و گاهی نگاهی دارد که دل‌ها را می‌سوزاند، شبیه به عاشقان نگران و دلتنگ.

هوش مصنوعی: گاهی بدن زینب به زنگاری تیره آغشته می‌شود و گاهی فرق او با زیبایی و زینتی خاص آرایش می‌یابد که مانند شنگر است و در حال مستی جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی انسان مانند یونس در دل ماهی پنهان می‌شود و ناپدید می‌گردد، و گاهی مانند یوسف از عمق چاه خارج شده و نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی شیر در میدان جنگ و حمله آشکار و نمایان است و در موقعیتی دیگر، مثل مهره‌ی مار، پنهان و در دهان دشمن قرار دارد.

هوش مصنوعی: گاه پیکر انسان مانند الماس است، گاه رنگش همانند یاقوت، گاهی نیز جواهرآگین به نظر می‌رسد و در مواقعی دیگر مانند لعل می‌درخشد.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی جلوه‌گر می‌شود، در سمت راستش نمایان است و زمانی که آرام می‌گیرد، محل آرامش و استراحتش در سمت چپش قرار دارد.

هوش مصنوعی: بدون نظم الهی، کشورها نظم و سامان ندارند و بدون وجود او، پادشاهان توانمندی و سلطنت نخواهند داشت.

هوش مصنوعی: نظام زندگی و اداره کشور به خاطر حفظ او ادامه می‌یابد و مردم نیز به دلیل ترس از عواقب نادرستی، شرایط را می‌پذیرند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، جایی که دشمنانش در آن هستند، خود او هم حاضر می‌شود و گاهی هم بر سر بدبختان می‌گذرد.

هوش مصنوعی: ابروی زیبا و کمال او، نشانی از مجنون بودنش است و قامت هلال‌ مانندش، یادآور زیبایی لیلی است.

هوش مصنوعی: غبار پای او بر چشمان ستارگان مانند توتیا است و زینش همچون گوشواره‌ای در گوش آسمان جلوه‌گر است.

هوش مصنوعی: به ویژه وقتی که مقام ارزشمندی را در دست بگیرد و در دنیای پرشکوهش به موقعیت ویژه‌ای دست یابد.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف شخصی می‌پردازد که در زمان خود بسیار برجسته و محترم است. او را به عنوان شخصی بزرگ و مهم معرفی می‌کند که در میان هم‌عصران خود از مقام و منزلت ویژه‌ای برخوردار است. همچنین به توانمندی‌ها و خصوصیات مثبت او اشاره دارد که او را در جایگاهی والا قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: عقل اول به معنای عقل اصلی و اولیه است که با اسم مولای دهم شناخته می‌شود. این مولای دهم، در شش زمینه از هفت و چهار در واقع دارای نام و شناخته‌شدگی نیست.

هوش مصنوعی: از شدت خشم او چنان آتش سوزانی ایجاد می‌شود که برق نیسان (نوعی خودرو) تحت تأثیر قرار می‌گیرد و از دم جان‌بخش لطفش، آب حیوان (آب حیات) خجل و شرمنده می‌شود.

هوش مصنوعی: در برابر بخشش او، هر چیزی که نمایان است، پنهان است. و در نظر او، هر آنچه پنهان است، آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: گاه وقتی که دل در حال بخشش است و احساسات خوب در حال جاری شدن، مانند باران که از ابر می‌ریزد، طبعش سرشار از زیور و زیبایی می‌شود و همچون گوهرهایی که از افق آسمان نثار زمین می‌گردند، حس نیکو و خوبی به دیگران می‌دهد.

هوش مصنوعی: نیکوست که جود و بخشش حاتم طایی معروف باشد، اما اگر بخواهیم در مورد افراد دیگر قضاوت کنیم، شاید عیب باشد که به آنها به دلیل بخشش کم خرده بگیریم.

هوش مصنوعی: در زمان حکومت عادلانه و generosity او، بعید نیست که در هر زمان شش چیز از شش چیز نمایان شود.

هوش مصنوعی: در بازار عصفور، زیبایی و رونق فراوان دیده می‌شود و بهشتی برای زندگی فراهم است. در شیراز، زندگی و حال و هوای مرغ‌ها و زیبایی‌ها جلب توجه می‌کند و انسان با روحی تازه و سرشار از شوق به زندگی ادامه می‌دهد. زندگی از همگان درخشان‌تر است و در دل هر کسی فرصتی برای شکوفا شدن و دست‌یابی به نعمت‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم طبع او را مانند دریا نشان دهم که دائماً در حال تلاطم است و همچنین نمی‌گویم که دستش مانند ابر، فقط قطره‌ای باران می‌ریزد.

هوش مصنوعی: آن گوهر از ذات خود او به وجود آمده و این درخشندگی که دارد، به خاطر تلاش و زحمت اوست.

هوش مصنوعی: اگر چه بوی خوش باد بهاری جان را شاد می‌کند، و گرچه آتش شعله‌ی یمانی با شدت خود می‌درخشد.

هوش مصنوعی: اما خشم او همچون شلیک رعد و برق کشنده است و لطف او مانند نسیم بهاری جان بخش و مایه حیات است.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسیده که دیگر افرادی مثل اهل علم و هنر اعتبار ندارند و به نظر می‌رسد امیدی به آنان نیست.

هوش مصنوعی: هر کسی که هنرمندان از صحبتش ننگ دارند و هر کسی که اهل کمال از دیدنش شرم کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی که مدت زیادی در بند جهل و نادانی بوده، بالاخره اگر مدتی هم شده، در آغوش علم و دانایی آرامش یافته است.

هوش مصنوعی: دنیا به کسانی که چیزهای پست و بی‌ارزش را می‌پروراند، سود می‌دهد، و آسمان هم بر سر این افراد دردسر می‌آورد و خوشبختی‌شان را به باد می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دانش و آگاهی دست یابد، دردها و رنج‌های زندگی را به خوبی تحمل می‌کند. اما کسی که به فضیلت و خوبی‌ها روی می‌آورد، از لذت‌های زندگی بهره‌مند می‌شود و از آن کسب مایه‌های خوب می‌کند.

هوش مصنوعی: در پیاله‌اش به جای زهر حسرت، نوشیدنی خوشگوار زندگی را ریخت و به جای شهد افتخار، زهر مار را در دهانش گذاشت.

هوش مصنوعی: نتیجه聪明 مردم از آسمانی که به ناحق متمایل شده، نفع افراد هوشیار از ستاره‌ای ناهماهنگ است.

هوش مصنوعی: جورهایی که بدون خیانت به وجود می‌آیند، کینه‌هایی هستند که دلیلی برایشان وجود ندارد، رنج‌هایی بی‌پایان و دردهایی بی‌شمار.

هوش مصنوعی: اگر افرادی چون تو در مجالس هنری قدردانی نکنند، نام صاحب‌نظران و هنرمندان به هیچ‌کس نخواهد رسید و کسی به یادشان نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر دو بیت از بلبل را بخوانی، به دستانسرا و اردوگاه شعر تبدیل می‌شود و اگر از طوطی بخوانی، به تکرار و تقلید تبدیل خواهد شد.

هوش مصنوعی: این چهارچوب اجتماعی و جلب رضایت دیگران، ممکن است باعث شود افراد او را به خاطر خواسته‌ها و هوس‌هایش مورد قضاوت قرار دهند، یا اینکه به خاطر آرزوها و طمع‌هایش مورد انتقاد قرار گیرد.

هوش مصنوعی: اگر در این زمان کسی نهالی را از باغ نظم و قاعده پرورش ندهد، در آینده تنها خار ندامت و پشیمانی برداشت خواهد کرد و ثمره‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: به همین خاطر، همه شما مانند باغی هستید که شعر را به خود جذب می‌کند. به همین دلیل هم من، مانند شاخه‌ای درخت، نظم را به خود می‌گیرم و می‌پرورانم.

هوش مصنوعی: آن شب‌ها به خاطر خستگی و ناراحتی، طوری در سکوت و بی‌حوصلگی گذشتند که حتی صدای نغمه‌ها و زیبایی‌های باغ هم نمی‌توانست روح را شاد کند و دل را روشن کند.

هوش مصنوعی: وقتی تو را دیدم، مانند ستاره‌ای در آسمان علم درخشانی که توجه همه را جلب می‌کند، و همچنین مانند پادشاهی در عرصه کمال که در میان همه برجسته است، حس کردم.

هوش مصنوعی: به خاطر نوری که تو به وجود می‌آوری، جهان سخن پر از روشنی است و به خاطر وجود تو، هنر به افتخاری بزرگ دست یافته است.

هوش مصنوعی: ستاره شعری که من سروده‌ام، وقتی به اینجا می‌آید، شعراى شام از آن حسادت می‌کنند، زیرا نظم من می‌تواند به مانند گوهر در میان شاهوار باشد.

هوش مصنوعی: هرچند که تو در کنار من هستی و ارزش چندانی نداری، اما وجود تو مانند ذره‌ای است در برابر خورشید و قطره‌ای در کنار دریا.

هوش مصنوعی: اما چون دل به لطافت‌های تو داشتم، تمام شرمندگی‌هایم را به پای تو نثار کردم.

هوش مصنوعی: زبان و قلم در ستایش او ناتوان شدند؛ بنابراین، بهتر است که این سخن را به اختصار بیان کنیم و دعاگوی او باشیم.

هوش مصنوعی: دوستان کسانی هستند که با مهربانی و لطف خود، شادابی و نشاط را برای شما به ارمغان می‌آورند. در مقابل، دشمنان می‌توانند با تلخی و بدخواهی خود، شما را دچار غم و افسردگی کنند.

هوش مصنوعی: من آنقدر شاداب و خوشحالم که شراب‌نوشان همچنان سرمست و مست هستند، و به قدری بی‌حال و لرزانند که حتی دست‌های آنها از اثر نشئگی می‌لرزد.