هوش مصنوعی: ابرهای بهاری دوباره در چمن در حال باریدن هستند و بر روی درختان شمشاد، سرو و گل‌های یاسمن سایه انداخته‌اند.

هوش مصنوعی: در باغی پر از گل، لاله‌ای سرخ می‌رویید و نرگسی با گلی زیبا در کنار چمن دیده می‌شد.

هوش مصنوعی: خنده بر چهره‌ی ترک‌های ختا مانند نیشی به چشم‌های غزالان ختن است.

هوش مصنوعی: ابر بر دامن صحرا اشک می‌ریزد و غنچه در میان گلستان به شادی می‌خندد.

هوش مصنوعی: این بیت به وصف دو چیز زیبا و جالب می‌پردازد. یکی به لعل (یا سنگ قیمتی) که در ماه‌های مصر توجه، جذابیت و روح بخشی دارد و دیگری به چشمی اشاره می‌کند که در مکانی پر از غم و اندوه آرام و ساکن است. این تصویرسازی، نشان‌دهنده‌ی تضاد بین زیبایی و آرامش و حزن و سکون است.

هوش مصنوعی: اگر چشم شاعران به چهره نسرین و نسترن بیفتد، همچون ستاره سهیل خواهد درخشید.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی از خجالت و شرم می‌پردازد، جایی که فردی به خاطر احساس شرم، چهره‌اش را می‌پوشاند و از دید دیگران پنهان می‌شود. چنین حالتی می‌تواند مرتبط با زیبایی خاص و یا وضعیتی خاص باشد که باعث این احساسات در فرد می‌شود.

هوش مصنوعی: بر روی شاخه‌ها و کنار رودخانه، گل‌ها و گیاهان به محبوبیت و زیبایی خود زندگی می‌کنند و جایی برای رشد و پرورش دارند. غنچه‌ها در این فضا پناه می‌گیرند و نرگس‌ها نیز حس تعلق و وطن را تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: در جایگاه لعل شفافش آرامش و درمانی ایجاد کرده و با نگاه جذابش، دل‌ها را فریب می‌دهد.

هوش مصنوعی: در بالای گل‌های سنبل و نسرین، سایه‌ای گسترده شده که شبیه به چتر درخت نارون است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبایی و لطافت ابر بهار، بر سر یکدیگر را زیباتر کند و صدها رشته عشق و محبت را به هم ببافد.

هوش مصنوعی: محل گلستان به مرکزی برای جوانان و صاحبان فکر و اندیشه تبدیل شده و در این فضا، مردان و زنان در کنار هم به فعالیت و زندگی مشغول هستند.

هوش مصنوعی: هر کس به زیبایی یار خود مجذوب است و هر کسی به محبت و لطف محبوبش دل باخته است.

هوش مصنوعی: زمانی که گل‌ها شکوفه می‌کنند، انسان می‌تواند زیبایی و شیرینی را در میوه‌هایی همچون سیب و نارنج احساس کند.

هوش مصنوعی: در این فصل، به دلیل مشکلات و سختی‌هایی که زندگی برایم به وجود آورده، دچار مصیبت‌ها و دشواری‌ها هستم.

هوش مصنوعی: از تکرار اندوه و ناراحتی‌های بسیار، زندگی و آلام زمانه به چشمان و گوش‌های من آشکار شده است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبا همچون گل نیست و شبیه به خار است، اما من مانند بلبل صدا می‌زنم، نه چون زغن.

هوش مصنوعی: من در کار خود سرگشته و ناامید هستم و هر کس دیگری به کار خود مشغول است.

هوش مصنوعی: تا کی باید به فکر غم و اندوه باشم؟ تا چه زمانی باید سکوت کنم و چیزی نگویم؟

هوش مصنوعی: اگر ای آسمان کهن، شادی من را نداشته باشی و زندگی‌ام را به خوبی سامان ندهی، پس چه فایده‌ای برای من خواهی داشت؟

هوش مصنوعی: من حال و روز خود را در برابر کسی که مالک این زمین و زمان است، مطرح خواهم کرد.

هوش مصنوعی: بنده‌ای که متکی به روزی‌دهنده‌ای است که نیازی به جبران ندارد و بر سر او سایه‌‎ای از خداوند بزرگ و بخشنده قرار دارد.

هوش مصنوعی: کسی که از بخشش او به خواسته‌های بزرگ دست یابد، باید مثل طلا از معدنی عمیق و با ارزش بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: در زمان حکومت عادلانه او، حتی بره‌ای که به پستان گرگ شیر می‌نوشد، بدون نگرانی و تردید این کار را انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر یک از خارها در اثر مهربانی او به جواهرات ارزشمندی تبدیل می‌شوند؛ بنابراین وقتی نور و محبت او به آن‌ها می‌تابد، زیبایی و ارزش خاصی پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: ای دعا و درخواست تو، بهترین نمای هر زبانی است و ستایش تو، زینت بخش هرGathering و جمعی است.

هوش مصنوعی: خورشید و آسمان در جمع تو مانند شمعی از طلا در ظرف نقره‌ای هستند.

هوش مصنوعی: من بنده تو هستم و بهرام نیز خدمتگزار توست. خورشید تو مانند شمشیری است که بر گردونه هستی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که وقتی کسی به مقام و جایگاه بالایی می‌رسد، دشمنانش برای او لباس‌های عزای خود را آماده کرده‌اند. به عبارت دیگر، وقتی فردی در موقعیت قدرت و سروری قرار می‌گیرد، ممکن است دیگران از او حسادت کنند یا به او آسیب برسانند.

هوش مصنوعی: از وجود تو، نور و روشنایی به من می‌رسد و تو با کمال و دانایی‌ات، به عقل و آگاهی من می‌افزایی.

هوش مصنوعی: سرنوشتت خوش و موفق است، جوانی و شادابی‌ات را نگه‌دار. ذهن و عقل تو به مانند افراد خردمند است و ویژگی‌های اخلاقی‌ات نیز پسندیده و زیباست.

هوش مصنوعی: هر غریبی که به دیار تو می‌آید و در آن جا ساکن می‌شود، وقتی که به دل خوشی و آرامش دست پیدا کند، راه زندگی و چگونگی زیستن را نیز پیدا خواهد کرد.

هوش مصنوعی: هرگز به یادم نمی‌آید که نام وطن را به خاطر بیاورم، هرچند که خودم هم زادگاه‌ام صفاهان باشد.

هوش مصنوعی: سکوت کن و مختصر صحبت کن، زیرا طولانی کردن سخن مناسب نیست.

هوش مصنوعی: هر صبح، وقتی که خورشید از ته این دنیای خاکی بالا می‌آید، مانند جامی طلایی روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: دوستانت را با خوشی و لذت خودت شاد کن و دشمنانت را با زهر و کینه‌ات آزار بده.