هوش مصنوعی: ما نه پیرو دیری هستیم و نه به آنچه گفته شده اعتقاد داریم، نه در مسیر راه خانهٔ خدا گام می‌زنیم و نه از روح پاک و طاهر برخوردار هستیم.

هوش مصنوعی: ما که در آتش دچار دوزخ هستیم، به دنبال بهشت و لذت‌های آن هستیم، اما نمی‌توانیم از میوه‌های خوشمزه و شیرین آن بهره‌مند شویم؛ زیرا این عذاب‌ها و رنج‌هایی که می‌کشیم، نتیجه کارهایی است که خودمان انجام داده‌ایم.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که با این موادی که ما داریم، نمی‌توانیم اثری زیبا و ارزشمند خلق کنیم. به عبارتی دیگر، آنچه که تولید کرده‌ایم، کیفیت لازم برای ساختن چیزی فاخر و شیک را ندارد.

هوش مصنوعی: متأسفانه ما نامه‌ای از نافرمانی ننوشته‌ایم و جز حسرت، چیزی بر تن نداریم.

هوش مصنوعی: ما به واسطه عمل خود، فرمان خدا را نشنیدیم و در نتیجه، به خاطر گناهان‌مان نتوانستیم برای خود عذری بیاوریم.

هوش مصنوعی: ما کارهای بزرگ را در کنار خوبی‌های خود ثبت نکردیم.

هوش مصنوعی: هوای نفس ما را به گمراهی می‌کشاند و در حقیقت، هر لحظه از عمر ما را می‌کاهد و بر معاصی‌امان می‌افزاید.

هوش مصنوعی: ای کاش ما از وضعیت‌مان آگاه می‌شدیم، چرا که تنها تسلیم نفس خود شده‌ایم و افسوس که از این حالت رهایی پیدا نمی‌کنیم.

هوش مصنوعی: تمام خطاها و کمبودهای ما در زندگی به یاد مرگ و قیامت مربوط می‌شود. از خودمان می‌پرسیم که چرا در طول زندگی نتوانسته‌ایم به درستی نفس بکشیم و از لحظات عمرمان بهره‌برداری کنیم.

هوش مصنوعی: این زال، که نماد ناتوانی یا ضعف است، هیچ تضمینی برای این دنیا ننوشته و هنوز شوهر نکرده است، زیرا ناامیدی و شکست را تجربه نکرده است.

هوش مصنوعی: خیلی از ماهای نابینا، به دنیایی که در آن مردان خدا گلی نمی‌پرورند، قدم نگذاشته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما که بی‌وفا هستیم، چرا دل را به عشق سپردیم؟

هوش مصنوعی: دل شاد پرندگان باغ خوشبختی، مانند مگس‌ها در جستجوی شهد عبادت، در تلاش برای یافتن خوشی و رضایت هستند.

هوش مصنوعی: ما مانند جعلیات، در پی سختی‌ها و بدبختی‌های آنان هستیم، مانند ملخی که در جستجوی زانوهای زحمت و تلاش می‌باشد.

هوش مصنوعی: شخصی که مسئولیت دارد، به سرعت بین در و میدان حرکت می‌کند و در حال پیگیری کارهاست.

هوش مصنوعی: هر روز صبح می‌شود و شب می‌آید و ما هر لحظه با تصویری تازه روبرو می‌شویم.

هوش مصنوعی: متأسفانه، عمر ما در خواب و بی‌خبر از گذر زمان سپری شد و اکنون به پایان رسیده است. جوانی و پیری همچون شب و روز گذشتند و ما بی‌خبر ماندیم.

هوش مصنوعی: ما شب را گذراندیم و روز آمد، اما هنوز بیدار نشدیم.

هوش مصنوعی: ما از همسایه‌مان که از کنارمان گذشت، پند نگرفتیم و همچنین از شخصی که با همه زرق و برقش گذشت، بهره‌ای نبردیم.

هوش مصنوعی: از جایگاه بالای آسمان که گذشت، جادو و فریب بر این عمر ارزشمند که از دست رفت، تأثیر گذاشت.

هوش مصنوعی: ما به خاطر اشتباهات و کمبودهای خود، از خطاها و نواقص‌مان نگذشتیم.

هوش مصنوعی: افراد فقیر از گرسنگی به زاری می‌افتند، اما در عوض ما از نعمت‌های او بهره‌مند می‌شویم. در حالی که آنان به فنا می‌روند، ما خوشحال و کامیاب هستیم.

هوش مصنوعی: دل ما سوخته است، اما هیچ‌کس به فکر ما نیست. جای تعجب است که آن روز کسی از ما حمایت نکرد.

هوش مصنوعی: امروز هیچ کس را نداریم که به او پناه ببریم یا از او حمایت بگیریم.

هوش مصنوعی: از سنگینی گناهانی که بر دوش دارم همچون کمانی خم شده‌ام، افسوس که به هدف تیر سرزنش‌ها دچاره شدم.

هوش مصنوعی: اگر خواجه در روز قیامت به شفاعت ما بیاید، ما در این دنیا آرامش و استقامت داریم. اما اگر خواجه شفاعت نکند، در آن روز وحشتناک دچار مشکل خواهیم شد.

هوش مصنوعی: شاید ما از آرایشگری ناراحت نباشیم، چون خودمان زشت هستیم.

هوش مصنوعی: امید یک چیز کوچک و ناچیز است در برابر کارهای بزرگ و باارزش انسان‌های بزرگ. جایی که کارهای بزرگ انجام می‌شود، امید هم می‌تواند وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که مور کوچک از غربال بزرگان عبور می‌کند، این نشان‌دهنده آن است که بزرگان و معروفان، در واقع از خوش‌اقبالی خود بهره‌مند شده‌اند.

هوش مصنوعی: به ما یک خوشه بدهید، چرا که ما هیچ بذر و تخمی نکاشته‌ایم.