هوش مصنوعی: رفیقم که هم‌پایه‌ام بود، از دستم رفت. او انسانی دانا و لطیف‌زبان بود که در گفت‌وگو کردن مهارت داشت.

هوش مصنوعی: از فشار غم و نگرانی، دلم پر از درد و عقده شده و درونم می‌سوزد مانند آتش که جگر را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: قایق صبرم در دریای غم غرق شده است، مانند کشتی شکسته‌ای که لنگرش از هم جدا شده است.

هوش مصنوعی: کسی که از دست برادرش رنج می‌برد و حالش را می‌فهمد، تنها به خاطر مرگ توست که چنین احساسی دارد.

هوش مصنوعی: می‌گویند که دل به محبت دوست دیگری گرفتار شده است، در حالی که در من دیگر دل و احساسی نمانده است که بخواهم به کسی دیگری وابسته شوم.

هوش مصنوعی: با همه این مشکلات، چه را‌ه‌حلی دارم وقتی که برای بنده تدبیری در برابر سرنوشت مقدر نیست.

هوش مصنوعی: چه حسرتی که آن وجود شریف و با ادب، که خود تجلی دانش و کمال بود، اکنون در میان ما نیست.

هوش مصنوعی: هر کسی که او را در زمان سخن گفتن و بیان دید، گفت که او جلوه‌ای از صائب و کلیم (ابراهیم) شده است.

هوش مصنوعی: کسی به خاطر خواسته‌های خودش به ستایش دیگران نپرداخت، چون او به زندگی ساده و روزی معین قناعت می‌کرد.

هوش مصنوعی: او راه حقیقت را طی کرد و به هدف خود رسید و به مقام واصل و حقیقت پیوست، زیرا رهبری مانند علی داشت.

هوش مصنوعی: شعرهای زیبا و دلنشینی از او باقی مانده و هر یک از شاعران مانند ستاره‌ای در آسمان ادبیات درخشان هستند.

هوش مصنوعی: او رفت و به دنبال تاریخش، جوانی از او سرود رنجی را ساخت که نشانه‌ای از گنجی گرانبها از او به جا مانده است.