صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای مهر تو کیش و عشق تو مذهب ما</p></div>
<div class="m2"><p>در راه طلب تو آخرین مطلب ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بی‌روی تو خورشید نهان گشته بابر</p></div>
<div class="m2"><p>باز آی که یکسان شده روز و شب ما</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

ای مهر تو کیش و عشق تو مذهب ما
در راه طلب تو آخرین مطلب ما
بی روی تو خورشید نهان گشته بابر
باز آی که یکسان شده روز و شب ما

هوش مصنوعی: این اشعار نشان‌دهنده عشق و ارادت به معشوق است. عشق به معشوق نه تنها کیش و مذهب شاعر است، بلکه هدف نهایی او در جستجو و طلب است. بدون حضور معشوق، روز و شب شاعر به یکدیگر تبدیل شده و در واقع زندگی‌اش بی‌معنی است. شاعر انتظار دارد که معشوق بازگردد و نورانیت و زندگی را به دنیای او دوباره برگرداند.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: تو ای خورشید مهربانی، عشق تو دین و آیین من است و در مسیر جستجوی تو، نهایت آرزوی من همین است.

ای مهر تو کیش و عشق تو مذهب ما

در راه طلب تو آخرین مطلب ما

هوش مصنوعی: بدون حضور تو، خورشید پنهان شده است. برگرد و بیا که روز و شب ما الآن برابر شده‌اند.

بی‌روی تو خورشید نهان گشته بابر

باز آی که یکسان شده روز و شب ما

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده