صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای داده مرا وجود از کتم عدم</p></div>
<div class="m2"><p>پرورده بصد هزارگون ناز و نعم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>باور نکنم بحق خود قهر تو را</p></div>
<div class="m2"><p>چون از تو ندیده‌ام بجز لطف و کرم</p></div></div>

شمارهٔ ۱۷

ای داده مرا وجود از کتم عدم
پرورده بصد هزارگون ناز و نعم
باور نکنم بحق خود قهر تو را
چون از تو ندیده ام بجز لطف و کرم

هوش مصنوعی: این بیت شعر بیانگر سپاسگزاری شاعر از وجود و نعمت‌هایی است که از خداوند دریافت کرده است. شاعر به وجود خود و محبت‌های الهی اشاره می‌کند و تأکید دارد که نمی‌تواند به قهر خداوند ایمان داشته باشد، چون همواره فقط لطف و رحمت او را تجربه کرده است.

شمارهٔ ۷

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: تو به من وجود داده‌ای و از حالت عدم به وجود آورده‌ای و مرا به هزاران نعمت و ترفند پرورش داده‌ای.

ای داده مرا وجود از کتم عدم

پرورده بصد هزارگون ناز و نعم

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم قهر تو را به رسمیت بشناسم، زیرا از تو جز محبت و مهربانی چیزی ندیده‌ام.

باور نکنم بحق خود قهر تو را

چون از تو ندیده‌ام بجز لطف و کرم

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده