صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه به هر نفس هوایی‌ست تو را</p></div>
<div class="m2"><p>بر کردهٔ نیک و بد جزایی‌ست تو را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هریک نفس افزوده شود بر عمرت</p></div>
<div class="m2"><p>هشدار که آن عمر جدایی‌ست تو را</p></div></div>

شمارهٔ ۸

ای آنکه به هر نفس هوایی ست تو را
بر کرده نیک و بد جزایی ست تو را
هریک نفس افزوده شود بر عمرت
هشدار که آن عمر جدایی ست تو را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به کسی که همواره در تمام لحظات زندگی به یاد اوست، اشاره می‌کند. او به خوبی و بدی‌هایی که در زندگی وجود دارد، اشاره می‌کند و به این نکته مهم توجه می‌دهد که هر نفسی که به عمر انسان افزوده می‌شود، به نوعی نشان‌دهنده فاصله و جدایی از آن شخص مهم است. بنابراین، شاعر هشدار می‌دهد که هر لحظه زندگی باید قدرتمندتر از قبل مورد توجه قرار گیرد.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: ای کسی که در هر نفسی، روح و هوایی به تو تعلق دارد، اعمال نیک و بد تو عواقبی برایت به دنبال خواهد داشت.

ای آنکه به هر نفس هوایی‌ست تو را

بر کردهٔ نیک و بد جزایی‌ست تو را

هوش مصنوعی: هر لحظه که به عمرت اضافه می‌شود، باید توجه کنی که آن عمر در واقع زمانی است که از جدایی و فاصله دوری می‌کنی.

هریک نفس افزوده شود بر عمرت

هشدار که آن عمر جدایی‌ست تو را

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده