صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتم به خرد کی به همه بالا دست</p></div>
<div class="m2"><p>بر گوی که هستی بچه باشد پابست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>او صفحه و خامه یی‌طلب کرد از من</p></div>
<div class="m2"><p>بنوشت محبت و قلم را بشکست</p></div></div>

شمارهٔ ۵

گفتم به خرد کی به همه بالا دست
بر گوی که هستی بچه باشد پابست
او صفحه و خامه یی طلب کرد از من
بنوشت محبت و قلم را بشکست

هوش مصنوعی: در این بیت شعر، شاعر به خرد و عقل اشاره می‌کند که بر تمام افراد برتر از خود تسلط دارد. او به مثالی از کودک بودن انسان اشاره می‌کند که می‌تواند زیبایی‌ها و محبت را در زندگی بنویسد. در پایان، نویسنده با شکستن قلم، نشان می‌دهد که محبت و عشق می‌تواند از کلمات فراتر رود.

شمارهٔ ۳۴

شمارهٔ ۳۱

هوش مصنوعی: گفتگویی با خرد کردم و از او پرسیدم که آیا انسان با وجود قدرت و مقام بالایی که دارد، واقعا برتر از دیگران است یا اینکه در نهایت، همه ما در برابر سرنوشت یکسان هستیم.

گفتم به خرد کی به همه بالا دست

بر گوی که هستی بچه باشد پابست

هوش مصنوعی: او از من خواست که برایش کاغذ و قلمی بیاورم. بعد با همان قلم نوشت که محبت را بخوانید و در انتها قلم را شکست.

او صفحه و خامه یی‌طلب کرد از من

بنوشت محبت و قلم را بشکست

شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها