صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>میآمد و شهد از لب خندان میریخت</p></div>
<div class="m2"><p>میرفت و بدل تیر ز مژگان میریخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از حسرت موی و روی خود خونجگر</p></div>
<div class="m2"><p>از دیدهٔ کافر و مسلمان میریخت</p></div></div>

شمارهٔ ۳۷

میآمد و شهد از لب خندان میریخت
میرفت و بدل تیر ز مژگان میریخت
از حسرت موی و روی خود خونجگر
از دیده کافر و مسلمان میریخت

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق می‌پردازد. او می‌گوید که معشوق با لبخندش شهد محبت را نثار می‌کند، ولی وقتی می‌رود، اشک‌های عاشق به دلیل دوری او مثل تیر از چشم‌ها می‌ریزد. همچنین، احساس حسرت بر زیبایی او باعث می‌شود که اشک‌ها از چشم‌های کافر و مسلمان به یک اندازه بریزد. به طور کلی، این اشعار به عمق احساسات عاشقانه و تأثیر زیبایی معشوق بر عاشق اشاره دارد.

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۳۶

هوش مصنوعی: او به آرامی می‌آمد و لبخندش باعث می‌شد که شیرینی از لبانش بریزد و هنگام رفتن، اشک‌هایش مانند تیر از چشمانش فرو می‌ریخت.

میآمد و شهد از لب خندان میریخت

میرفت و بدل تیر ز مژگان میریخت

هوش مصنوعی: از آرزو و اندوه زیبایی و چهره‌ام، اشک‌هایی مانند خون از چشمان هم کافر و هم مسلمان نمی‌ریخت.

از حسرت موی و روی خود خونجگر

از دیدهٔ کافر و مسلمان میریخت

شمارهٔ ۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده